اژد ها از کجا آمد؟ ، پاسخی ساده برای پرسشی سخت - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، این احتمال وجود دارد که تصویر اژد ها با تماشا فسیل های یافت شده، وارد تخیلات انسان ها شده باشد.

به گزارش خبرآنلاین، اژد ها در دنیای جانواران افسانه ای جایگاه ویژه ای دارد. آن ها ابتدا به شکل مار بودند، سپس تبدیل به هیولا های پرنده ای شدند که آتش از دهان آن ها خارج می شد، و هر دوی این موجودات در عین اینکه برای ما ترسناک بودند، اما ما را مجذوب خود می کردند. اولین بار ایده اژد ها از کجا به فکر انسان خطور نموده است؟ این موجودات باشکوه چگونه به تخیلات و اسطوره های ما راه پیدا کردند؟

در واقع هیچ کس جواب این سوال را نمی داند. اما ممکن است منشا شکل گیری آن در فکر انسان بسیار علمی تراز آن چیزی باشد که فکر می کنیم. اما بیایید با افسانه ها آغاز کنیم.

یک اژد های بدون بال

طبق یک افسانه قرون وسطایی، شهر کلاگن فورت در اتریش بر روی مردابی بنا شده که خانه لیندروم یا یک اژد های بدون بال است. کسانی که می خواستند در این محل زندگی نمایند، باید قبل از ایجاد شهر با این اژد ها رودررو می شدند. این اژدها، هر کسی را که می خواست از مرداب عبور کند، می بلعید. خوشبختانه یک دوک محلی هزینه مالی ساخت یک برج سنگی در باتلاق را تامین کرد (اما در این افسانه محلی مشخض نیست که چطور سازندگان این برج طعمه اژد ها نشدند.)

زمانی که برج کامل شد، مردم محلی به مکانی امن در برج رفتند و با استفاده از یک زنجیر قوی، یک گاو نر بعنوان طعمه، و احتمالا یک قلاب سنگین، برای اژد ها دام گذاشتند. در نهایت آن ها توانستند این جانور را اسیر نمایند.

در این مرحله از تاریخ به نظر می رسد چیزی که مردم آن را اژد ها می نامیدند در واقع یک مار آبی بزرگ و ترسناک بوده است، و این موجودات هم از نظر بیولوژیکی و هم از لحاظ افسانه بودن تکامل یافتند. از نظر مردم آن موقع، این مار ها تبدیل به اژد ها شده بودند. تا سال 1287، نماد دفاعی شهر، هیولایی با سر گرگ، بدن پرنده و دم مار بوده است. با گذشت قرن ها، پا های این موجود رشد کردند و تبدیل به موجودی شد که امروزه ما آن را به عنوان یک اژد های معمولی پرنده با نفسی آتشین می شناسیم.

فسیل ها و اژد ها

در قرن شانزدهم، بعضی از مردم فسیل جمجمه ای را پیدا کردند که فکر می کردند وجود اژد های افسانه لیندروم را ثابت می نماید. اما تعیین شد که این جمجمه متعلق به یک ماموت پشمالو است. این سردرگمی می تواند ریشه در تمام افسانه های مورد اژد ها و سایر موجودات افسانه ای داشته باشد.

رشته دیرینه شناسی به عنوان یک رشته علمی در قرن 18 و اوایل قرن 19 با کار های دانشمندانی نظیر چارلز لایل و ژرژ کوویه پایه گذاری شد. از زمانی که مردم آغاز به حرکت بر روی زمین کردند، فسیل هایی را یافتند. هرودوت مورخ یونانی درباره فسیل ها نوشته است و این طور نتیجه گیری کرد که مصر زمانی زیر آب بوده است (و بعضی از استخوان های آنالیز شده به مار های بالدار تعلق داشتند.)

آدرین مایور، یک فولکلوریست کلاسیک و مورخ علوم باستانی در دانشگاه استنفورد، باور دارد که مردم در گذشته های دور بعد از یافتن فسیل های موجودات باستانی، اژد ها و دیگر موجودات افسانه ای را تصور کردند. او در کتاب خود با نام اولین شکارچیان فسیلی نشان می دهد که فسیل ها چگونه بر داستان های یونانی و رومی در خصوص اژد ها و بعلاوه موجوداتی که در گذشته زندگی می نموده اند تاثیر گذاشته اند. او اضافه می نماید که احتمالا ایده غول های انسان نما و قهرمانانی که جثه ای بسیار بزرگ داشته اند، از کشف استخوان های بزرگ پستانداران ماقبل تاریخ نشات گرفته است.

اگر حق با مایور باشد، وجود اژد ها یک موضوع کاملا خیالی نیست. کسانی که آن ها را تصور می کردند و داستان هایی در خصوص آن ها می گفتند، در واقع در خصوص حیواناتی صحبت می نمایند که زمانی بر روی کره زمین راه می رفته اند. آن ها در جزئیات اشتباه می کردند، همانطور که ما در بعضی جزئیات اشتباه می کنیم. (مثلا زمانی ما فکر می کردیم که استگوسور ها که نوعی دایناسور هستند مغز دومی در پشت خود دارند!)

با وجودی که این داستان ها از دقت کافی برخوردار نبودند و به دور از واقعیت بودند، اما آنچه اجداد ما درباره اژد ها و موجودات اسطوره ای گفته اند، باعث شده تا فرهنگ ما غنی تر شده و بدون شک الهام بخش بسیاری از کشفیات علمی بوده اند.