شگرد عجیب معلم تهرانی برای شناسایی بی سوادها
به گزارش وبلاگ ماکارون، از قدیم گفته اند معلمی کار دل است. نمونه اش همین زهرا کریمی که در 26 سالگی چنان شوق تعلیم دارد که در خانه اهالی محل را می زند تا به مردم سواد خواندن و نوشتن یاد بدهد.
وبلاگ ماکارون- مهسا تهوری: یکی از معلمان نمونه منطقه مان خانم معلمی است که به رغم سن و سال کم در میان شاگردانش بسیار محبوب است. زهرا کریمی 26 ساله است و سال هاست به دانش آموزان مقطع ابتدایی و همین طور نهضت سوادآموزی درس می دهد. خانم معلمی که زنگ بیشتر خانه های منطقه را به صدا درآورده و تک تک دانش آموزان نهضت را برای یادگیری خواندن و نوشتن تشویق نموده است. در این گفت وگو با این معلم جوان بیشتر آشنا می شویم.
قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید
دعای خیرشان برایم کافی است
زهرا کریمی این روزها مشغول تحصیل در رشته حقوق است هر چند پیش از این هم در رشته زبان انگلیسی تحصیل نموده است. او در این باره می گوید: بیش از 8 سال است که زبان انگلیسی تدریس می کنم و البته در 2 سال اخیر بیشتر وقتم را برای نهضت سوادآموزی گذاشته ام. برای تدریس به زنان و مادران هم محله ای لیستی از اداره آموزش و پرورش منطقه به دست آوردم که در آن آمار زنان بی سواد با نشانی محل زندگی درج شده بود. از این رو به تک تک آدرس ها مراجعه می کردم و مادرانی که دیگر امید و انگیزه ای برای یادگیری خواندن و نوشتن نداشتند برای شرکت در کلاس های نهضت متقاعد می کردم. در این بین بسیاری از این زنان هم محله ای دغدغه های مختلف زندگی و گرفتاری های کوچک و بزرگشان را بهانه می کردند و حتی بعضی با این تصور که دیگر استعداد یادگیری ندارند از حضور در کلاس های نهضت که در دبستان دخترانه مهدیه واقع در خیابان درویش است خودداری می کردند.
او که با شور و حرارت خاصی از گشت وگذارش در منطقه برای شناسایی مادران و زنان هم محله ای بی سواد و ترغیبشان به تحصیل تعریف می نماید می گوید: ابتدا این کار آنقدر برایم جدی نبود اما به مرور وقتی برکت کارم را در زندگی ام می دیدم باعلاقه بیشتری به این کار می پرداختم. مادران بسیاری بودند که ابتدا به طور جدی با حضور در کلاس های نهضت مخالفت می کردند و حتی اعتماد به نفس یادگیری هم نداشتند، اما وقتی می دیدند که بعد از مدت نه چندان بلندی چقدر راحت می خوانند و می نویسند دعاگویم بودند. همین لبخندی که بر لبان مادران هم محله ای نقش می بندد و دعاهایی که برایم می نمایند مرا در این کار نگه داشته است و هر روز پر انرژی تر از قبل ادامه می دهم.
جنبه معنوی تدریس در نهضت پررنگ تر است
او در ادامه تأکید می نماید: مهم ترین جنبه تدریس در نهضت سوادآموزی بعد معنوی کار است از این رو با اینکه در آینده قصد دارم وکیل شوم باز هم تدریس در نهضت را ادامه می دهم. بسیاری از شاگردانم وقتی توانایی خواندن و نوشتن پیدا می نمایند باخوشحالی می گویند شما باعث و بانی شدید والا هنوز هم قادر به خواندن و نوشتن نبودم. از این رو نمی توانم این شغل را کنار بگذارم.
او با ابراز خرسندی از اینکه به عنوان یکی از معلمان نمونه منطقه انتخاب شده است می گوید: از این بابت بسیار خوشحالم و تصور می کنم یکی از دلایل این انتخاب رابطه گرم وصمیمانه ام با شاگردانم است به طوری که حتی بدون اینکه خبر داشته باشم روز تولدم را جشن گرفتند. این معلم می گوید: بسیاری از شاگردانم می گویند که صبورم و من هم تصور می کنم یکی از ویژگی های معلمی که میخواهد در نهضت تدریس کند، داشتن صبر بسیار است. چرا که اگر به دانش آموز دبستانی هر موضوعی را یک تا دو بار بگویید یاد می گیرد، اما افراد در سن بالا به علت مسائل و دغدغه های ذهنی بسیاری که دارند بارها و بارها باید همان نکته را تکرار کرد. از طرف دیگر گاهی بعضی از دانش آموزان به علت ضعف اعصاب برخوردهای نه چندان مناسبی می نمایند از این رو نباید زود برنجیم.
سالگرد تولد شاگردانم را فراموش نمی کنم
او از بی مهری بعضی بچه ها می گوید و رنجیدگی مادرانی که شاید هیچ گاه ناراحتی شان را به روی فرزندشان نمی آورند، اما خانم معلم هم محله ای مان به خوبی این موضوع را درک نموده است. او در این باره می گوید: متأسفانه بعضی بچه ها نسبت به مادرانشان خیلی بی محبت هستند و این موضوع مادران را ناراحت می نماید هر چند هیچ گاه به روی خانواده نمی آورند. به طور مثال، بسیار مواقع دیده ام که سالروز تولد مادران فراموش می گردد و مادران این موضوع را به زبان می آورند به همین علت کوشش می کنم تا روز تولد تک تک شاگردانم را به خاطر بسپارم و آن روز را تبریک بگویم. این کار تأثیر مثبتی بر روحیه شان می گذارد و بسیار قدردان این توجه هستند.
---
*منتشر شده در وبلاگ ماکارون محله منطقه 10 به تاریخ 1393/02/09
منبع: همشهری آنلاین