دردسر های رفاقت با پایه گذار تئاترهای لاکچری! - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، ای کاش مسؤولان جشنواره تئاتر مردمی بچه های مسجد به جای تجلیل از حسین پارسایی، یک دوره آسیب شناسی برگزار می کردند تا آنالیز نمایند چطور می گردد موسس چنین جشنواره ای به پایه گذار تئاتر های لاکچری در کشور تبدیل شده است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ ماکارون، سه روز پیش بود که در نشست خبری چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر مردمی بچه های مسجد به طور رسمی اعلام شد قرار است از حسین پارسایی به عنوان هنرمندی که سنگ بنای این جشنواره را گذاشته است تجلیل گردد.

این خبر با توجه به حال و روز فعلی پارسایی در تئاتر کشور موجب تعجب خیلی از اهالی تئاتر شد و از سوی دیگر این نگرانی را برای اهالی تئاتر به وجود آورد که جشنواره ای که عنوان مردمی را یدک می کشد، با چه معیاری تصمیم به تقدیر از حسین پارسایی گرفته است.

ناخودآگاه این پرسش در ذهن منتقدان شکل می گیرد که اصولا مسؤولان این جشنواره معیار مشخصی بر اساس ویژگی های محتوایی آن برای تجلیل از چهره ها دارند یا صرفا رفیق بازی حرف آخر را می زند؟! انتخاب حسین پارسایی به عنوان چهره برتر تئاتر ملی در حوزه مسجد از 2 جنبه جای سوال دارد؛ نخست آنکه وقتی صحبت از یک جشنواره مردمی با موضوع مسجد به میان می آید قاعدتا باید کسانی در جشنواره مورد تجلیل قرار گیرند که همچنان بر اساس مختصات محتوایی آن قدم بردارند یا آنکه حداقل در نقطه مقابل آرمان های جشنواره قرار نداشته باشند که درباره حسین پارسایی که سالیان پیش با تئاتر های مذهبی بیشتر شناخته می شد، اوضاع کاملا روشن است، زیرا کافی است نگاهی به کارنامه کاری پارسایی در چند سال اخیر بیندازیم تا بخوبی متوجه شویم این کارگردان با فراوری نمایش های لاکچری، چون بینوایان، الیور توئیست و مولن روژ که صرفا بر مبنای ترویج نمایشنامه های غربی روی صحنه رفته اند، نه تنها دیگر هیچ شباهتی با حسین پارسایی دغدغه مند و متعهد ندارد، بلکه شخص پارسایی هم انگار دیگر هیچ قرابتی با جامعه متعهد تئاتری کشور ندارد و خود را سرگرم فراوری تئاتر های پرهزینه ای که هیچ ارتباطی با فرهنگ و هنر کشور ندارد، نموده است و شاید تنها دغدغه پارسایی طی سال های اخیر صرفا تعامل با سلبریتی های سینما در حوزه تئاتر باشد.

دوم آنکه ای کاش مسؤولان جشنواره تئاتر مردمی بچه های مسجد به جای تجلیل از حسین پارسایی به بهانه تقدیر از موسس نخستین دوره جشنواره، یک دوره آسیب شناسی برگزار می کردند تا آنالیز نمایند چطور می گردد موسس چنین جشنواره ای طی سالیان اخیر به پایه گذار تئاتر های لاکچری در کشور تبدیل شده است.