عیادت به شرط سلامت (1) - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، عیادت از بیمار، یکی از سنت های خوب و پسندیده اجتماعی و فرهنگی است که مورد سفارش دین هم قرار گرفته؛ تا جایی که در برخی روایات، عیادت از مومن بیمار را هم ردیف با زیارت خدا ذکر نموده اند و اولیای اسلام در احادیث متعددی، این کار را به اسم یکی از وظایف پسندیده اجتماعی به مسلمانان توصیه نموده اند. در اشعار و متون کهن

عیادت به شرط سلامت (1)

عیادت از بیمار، یکی از سنت های خوب و پسندیده اجتماعی و فرهنگی است که مورد سفارش دین هم قرار گرفته؛ تا جایی که در برخی روایات، عیادت از مومن بیمار را هم ردیف با زیارت خدا ذکر نموده اند و اولیای اسلام در احادیث متعددی، این کار را به اسم یکی از وظایف پسندیده اجتماعی به مسلمانان توصیه نموده اند. در اشعار و متون کهن فارسی هم بارها از لذت عیادت به وسیله دوستان یاد شده و این بیت مشهور سعدی که: گر طبیبانه بیایی به سر بالینم، به دو عالم ندهم لذت بیماری را اشاره ظریف شاعرانه ای است به همین مطلب. اگر شما هم تجربه یک بیماری شدید یا یکی بار بستری شدن را داشته باشید، حتما می دانید که عیادت و دیدار، به خصوص از جانب کسانی که دوست شان داریم، چه تاثیر انکارناپذیری بر روحیه بیمار دارد. البته عیادت هم آداب خاصی دارد که اگر درست انجام نگردد، گاهی ممکن است حتی نتیجه معکوس داشته باشد. برای اینکه بدانید عیادت از بیمار چه تاثیرات روانی و جسمانی روی عیادت شونده و عیادت نماینده دارد و در این دیدار چه نکاتی بهتر است رعایت شوند، این مقاله را بخوانید.

یکی از مهم ترین جنبه های عیادت، تاثیرات روانی آن روی بیمار و همین طور روی دیدار نماینده است.

دکتر پرویز رزاقی، روان شناس، عیادت را یک نوع ارتباط موثر با فردی که دچار اختلال در سلامت جسمانی یا روانی شده می داند و می گوید: اگر این ارتباط، به شکلی مناسب، برقرار گردد؛ بیمار احساس امنیت می نماید که این امنیت یکی از نیازهای اصلی انسان است و باعث تسریع و تسهیل بهبود و سلامت می گردد. بیمار در این ارتباط از احساس تنهایی فاصله می گیرد و حس می نماید که دیگران ضمن احترام به شخصیت او، در شرایط سخت هم آماده همکاری با او هستند، حتی اگر این همکاری به شکل عمل کوچکی مثل دیدار کردن جلوه کند.

وقتی این همه احساسات مثبت مثل باارزش بودن و دوست داشتنی بودن در وجود یک آدم تقویت گردد، هیچ بعید نیست که دردهایش تسکین پیدا کند و حالش رو به بهبود برود: یک دیدار خوب می تواند بیمار را از نظر روانی تقویت کند؛ به این ترتیب که باعث می گردد فرد فرآیندهای شناختی مثل مهم بودن و باارزش بودن را در فکر خودش تقویت کند و به وسیله تجسم و تصویرپردازی مثبت، فرایند غلبه بر بیماری را تسریع و تسهیل کند. هیچ کس نمی تواند انکار کند که فکر انسان تا چه حد قدرتمند است و در بسیاری از موارد می تواند روی جسم تاثیر مستقیم می گذارد. بنابراین بخش عمده ای از بهبود یک فرد بیمار، بستگی به مقدار مقاومت روانی او دارد، چیزی که با حمایت اطرافیان تقویت می گردد.

بیمار را تنها نگذارید

البته همه آثاری که برای عیادت گفتیم، در صورتی اتفاق می افتند که عیادت نماینده ها نکاتی را رعایت نمایند تا دیدار خوب و مفیدی صورت بگیرد.

دکتر رزاقی به همه کسانی که می خواهند به عیادت بیمار بفرایند، توصیه می نماید: عیادت نمایندگان باید فضای شادی را به وجود بیاورند؛ پوشیدن لباس های رنگی و شوخی های روحیه بخش چیزهایی هستند که فضای اطراف فرد بیمار را شاد می نمایند. حضور دسته جمعی بر بالین بیمار، به شرط اینکه بیماری اش خیلی حاد نباشد، باعث می گردد بیمار احساس کند به جمع تعلق دارد و از دیگران جدا نیست و این می تواند در روحیه بخشی به او موثر باشد. دیدار نمایندگان باید توجه داشته باشند که محتوای حرف هایشان مثبت باشد و از پیغام های ارتباطی امیدوارانه استفاده نمایند. همدلی با بیمار در تخفیف رنج و ناراحتی او نقش موثری دارد و سبب می گردد که او دوباره این را به خاطر بیاورد که دیگران هم مثل او به مسائل جسمی دچار شده اند و می شوند و بیماری مختص او نیست. یاد کردن از نمونه های موفقی که این بیماری را گذرانده اند و درمان شده اند، هم روحیه فرد را تقویت می نماید. در خصوص بیمارانی که باید طول درمان بیشتری را طی نمایند، دعوت به صبر و بردباری هم بسیار مفید است. البته دکتر رزاقی تاکید می نماید که همه اینها در صورتی اثربخش است که دیدار از بیمار به طور مرتب تکرار گردد و افراد متعددی به تماشاش بیایند، نه اینکه بیمار در یک روز 40 عیادت نماینده داشته باشد و روزهای دیگر، تنها باشد.

اما از چه کارهایی بر سر بالین بیمار باید اجتناب کرد؟ دکتر رزاقی در پاسخ به این سوال می گوید:هرگونه منفی بافی، حرف زدن درباره تنش ها و مسائل زندگی، صحبت از سختی های راه و مسائلی که در بیمارستان وجود دارد یا ایراد و ابراز تردید درباره پزشک معالج می تواند بیمار را دچار رکود روانی نموده و فرایند بهبودی بیمار را دچار اختلال کند.

چه کسانی بهتر است به عیادت نفرایند؟

عیادت فقط برای بیمار نیست و فرد عیادت نماینده هم تحت تاثیر روانی این دیدار قرار می گیرد؛ تاثیری که می تواند مثبت یا منفی باشد. دکتر رزاقی می گوید: وقتی شما به دیدار یک بیمار می روید، ناخودآگاه به این فکر می افتید که ممکن است روزی شما هم به مشکل او دچار شوید و این می تواند باعث گردد توجه تان بیشتر از قبل به سلامت تان معطوف گردد. برای مثال، اگر عادت غذایی یا رفتار نادرستی دارید که در آینده می تواند به همین بیماری منجر گردد، آن را ترک کنید و سبک زندگی تان را اصلاح کنید. این حالت مثبتش است ولی همین فکر بیماری می تواند برای برخی افراد که دارای حساسیت های فکری و فکری هستند مسائلی ایجاد کند، مثلا عده ای هستند که هروقت توضیح بیماری دیگران را می شنوند، فردای همان روز علایم آن بیماری را در خودشان مشاهده می نمایند که اکثرا کاذب است. این افراد بهتر است که به دیدار بیمار نفرایند. افراد دیگری هم هستند که ما عیادت رفتن را به آنها توصیه نمی کنیم؛ از جمله، کسانی که زمینه های روان شناختی خاصی مثل عدم سلامت روانی دارند؛ مثلا ظرفیت روانی شان کم است و یا آستانه تحمل پایینی دارند. اینها ممکن است در مواجهه با بیمار و علایم بیماری، دچار حالت های عصبی شوند و ارتباط موثر عیادت که قرار است شادی و رضایت برای طرفین به همراه داشته باشد، برای اینها تبدیل به یک اتفاق منفی و سرمنشأ یک سری اختلالات روانی گردد.

دیدار ممنوع

اما غیر از جنبه های روانی، عیادت، ابعاد دیگری هم دارد. وقتی یک بیمار در بیمارستان بستری است، عیادت نماینده ها باید برای تماشا او به بیمارستان بفرایند. پذیرش دیدار نماینده ها جزو حقوق هربیمار است ولی بیمارستان ها هم قوانین خاص خودشان را دارند که یکی از اینها منع ورود بچه ها است. درحالی که ممکن است یک بیمار به مدت طولانی در بیمارستان بستری باشد و نتواند بچه ها یا نوه هایش را ببیند،گاهی خانواده ها در این زمینه قانون شکنی می نمایند و با هزار ترفند، بچه ها را به بخش های مختلف بیمارستان می برند تا با عزیزان شان دیدار نمایند، اما در هرحال بیمارانی که در بیمارستان بستری می شوند، از تماشا بچه ها زیر 7 سال محروم هستند.

دکتر حمید عمادی، متخصص بیماری های عفونی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران، درباره منع ورود بچه ها به بیمارستان می گوید: این ممنوعیت از نظر من، در حالت کلی اش صحیح است؛ چون در هرحال، بیمارستان محیط آلوده ای است. شاید مردم تعجب نمایند؛ چون بیمارستان جایی است برای تامین سلامت افراد، ولی این یک واقعیت است که حتی تمیزترین و شیک ترین بیمارستان ها هم مکان های آلوده ای هستند. دلیل اولش میکروارگانیسم هایی است که بیماران با خودشان می آورند؛ مثلا یک بیمار مبتلا به سل، با هر سرفه یا عطسه، یا با 5 دقیقه صحبت کردن، 3 هزار باسیل سل را در هوا پراکنده می نماید که اثرش هم تا یک ساعت باقی می ماند و وارد بدن هرکس که در اتاق باشد،می گردد. پس خود مریض ها یک منبع آلودگی در بیمارستان هستند. از طرف دیگر، با وجود ضدعفونی کردن مکرر، باز هم میکروارگانیسم ها از طرق مختلف، مثل کفش و دست پزشکان و پرستاران و وسایل پزشکی مثل لوله ها، وارد بخش های بیمارستان مثل آی سی یو می شوند و چون در بیمارستان از آنتی بیوتیک ها زیاد استفاده می گردد، این میکروارگانیسم ها بسیار مقاوم می شوند؛ طوری که اگر بیماری در آی سی یو دچار عفونت گردد با هیچ آنتی بیوتیکی خوب نمی گردد. در چنین محیط آلوده ای، شما فکرش را بکنید که ورود بچه ها هم به بخش های بیمارستان آزاد باشد؛ خب، طبیعی است که کودک به دلیل کنجکاوی اش به همه چیز دست می زند و بعد دستش را به دهان و چشمش می زند و نمی گردد او را از این کارها منع کرد. پس اگرچه بیمارستان برای بزرگسالان هم محیط آلوده ای است ولی بچه ها در مقابل این آلودگی آسیب پذیرترند.

البته دکتر عمادی قید می نماید که این یک بحث کلی است ولی حضور بچه ها بربالین بیمار در موارد خاص و با تایید پزشک اشکالی ندارد، به خصوص در بخش هایی مثل زایمان و مامایی یا بخش هایی که مربوط به جراحی های زیبایی است: در این بخش ها مقدار میکروارگانیسم ها کمتر است چون افراد بستری شده در این بخش ها لزوما بیمار نیستند؛ یعنی معمولا افراد سالمی اند که برای زایمان یا جراحی پلاستیک و زیبایی مثل لیپوساکشن آمده اند.

بیمار بر بالین بیمار

اما فقط بچه ها نیستند که از نظر پزشکی نباید به بیمارستان بفرایند. برخی از افراد دیگر هم، به دلیل شرایط خاص شان، بهتر است که برای عیادت بیمار به بیمارستان نفرایند. دکتر عمادی می گوید: افرادی که مبتلا به عفونت هستند، مثلا آنفلوآنزا گرفته اند، نباید به هیچ وجه به عیادت بیمار بفرایند چون با حضورشان میکروارگانیسم ها را در محیط منتشر می نمایند که این موضوع می تواند برای بیمار مشکل ساز گردد. در واقع این افراد باید به دلیل رعایت حال بیمار به دیدارش نفرایند در حالی که عده ای دیگر را برای حفظ سلامت خودشان از رفتن به بیمارستان منع می کنیم. اینها افرادی هستند که به هر دلیلی آسیب پذیرند، مثل کسانی که ضعف سیستم ایمنی بدن دارند، افراد اچ آی وی مثبت، کسانی که داروهای شیمی درمانی مصرف می نمایند یا مصرف کورتون بدنشان را ضعیف نموده، کسانی که پیوند عضو داشته اند و داروهای سرکوب نماینده سیستم ایمنی می خورند و زنان باردار، چون در این دوره به عفونت ها بسیار حساسند. سالمندان هم از جمله کسانی هستند که در مقابل میکروارگانیسم ها حساس ترند. به طور کلی، بهتر است اینها از رفتن به بیمارستان خودداری نمایند ولی بازهم باید شرایط بیمار و محیط بیمارستان و نظر پزشک را در نظر گرفت.

ادامه دارد ...

منبع:www.salamat.com

/ک

منبع: راسخون