فلج بل چیست و چرا ایجاد می گردد؟ راه های درمان آن کدام ها هستند؟ - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، علائم فلج بل Bells palsy شامل ضعف ناگهانی در عضلات صورت است. در بیشتر موارد، ضعف موقتی است و طی هفته ها به طور قابل توجهی بهبود می یابد. ضعف باعث می گردد نیمی از صورت شما افتاده به نظر برسد. لبخند شما یک طرفه است و چشم شما از آن طرف در برابر بسته شدن مقاومت می نماید.

فلج بل، بعلاوه نام دیگر فلج حاد محیطی صورت با علت ناشناخته هم دارد و می تواند در هر سنی رخ دهد. علت دقیق آن ناشناخته است. اعتقاد بر این است که نتیجه تورم و التهاب عصبی است که ماهیچه های یک طرف صورت شما را کنترل می نماید. یا ممکن است واکنشی باشد که پس از عفونت ویروسی رخ می دهد.

برای بیشتر افراد، فلج بل موقتی است. علائم معمولاً در عرض چند هفته آغاز به بهبود می نمایند و در حدود شش ماه بهبود می یابند. تعداد کمی از افراد همچنان بعضی از علائم فلج بل را تا آخر عمر دارند. به ندرت، فلج بل ممکن است عود کند.

علائم

علائم و نشانه های فلج بل به طور ناگهانی ظاهر می گردد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آغاز سریع ضعف خفیف تا فلج کامل در یک طرف صورت - که طی چند ساعت تا چند روز رخ می دهد.
• افتادگی صورت و مشکل در ایجاد حالات چهره، مانند بستن چشم یا لبخند زدن
• آب دهان
• درد در اطراف فک یا داخل یا پشت گوش در سمت آسیب دیده
• افزایش حساسیت به صدا در سمت آسیب دیده
• سردرد
• از دست دادن طعم و مزه
• تغییر در میزان اشک و بزاق فراوری شده شما

در موارد نادر، فلج بل می تواند بر اعصاب دو طرف صورت شما تأثیر بگذارد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر هر نوع فلج را تجربه کردید، فوراً در پی یاری پزشکی باشید زیرا ممکن است دچار سکته شده باشید. فلج بل به علت سکته مغزی ایجاد نمی گردد، اما می تواند علائم مشابهی ایجاد کند.

علل

اگرچه علت دقیق بروز فلج بل معین نیست، اما اغلب به داشتن یک عفونت ویروسی مربوط می گردد. ویروس هایی که با فلج بل مرتبط شده اند شامل ویروس هایی هستند که باعث ایجاد موارد زیر می شوند:

• تبخال و تبخال تناسلی (هرپس سیمپلکس)
• آبله مرغان و زونا (هرپس زوستر)
• مونونوکلئوز عفونی (اپشتین بار)
• عفونت سیتومگالوویروس
• بیماری های تنفسی (آدنوویروس)
• سرخک آلمانی (سرخچه)
• اوریون (ویروس اوریون)
• آنفولانزا (آنفولانزای B)
• بیماری دست و پا و دهان (کوکساکی ویروس)

عصبی که ماهیچه های صورت شما را کنترل می نماید از یک راهروی باریک استخوانی در جهت خود به صورت شما عبور می نماید. در فلج بل، آن عصب ملتهب و متورم می گردد - معمولاً مربوط به یک عفونت ویروسی است. علاوه بر عضلات صورت، عصب بر اشک، بزاق، چشایی و یک استخوان کوچک در وسط گوش شما تأثیر می گذارد.

عوامل خطر

فلج بل بیشتر در افرادی رخ می دهد که:

• باردار هستند، مخصوصاً در سه ماهه سوم، یا در هفته اول پس از زایمان هستند
• عفونت دستگاه تنفسی فوقانی مانند آنفولانزا یا سرماخوردگی داشته باشید
• دیابت داشته باشند

حملات مکرر فلج بل نادر است. اما در بعضی از این موارد، سابقه خانوادگی حملات مکرر وجود دارد - که نشان دهنده یک استعداد ژنتیکی احتمالی برای فلج بل است.

عوارض

یک مورد خفیف فلج بل به طور معمول در عرض یک ماه ناپدید می گردد. بهبودی از یک مورد شدیدتر شامل فلج کامل فرق دارد. عوارض ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• آسیب غیر قابل برگشت به عصب صورت شما.
• رشد مجدد غیر طبیعی رشته های عصبی. این ممکن است منجر به انقباض غیرارادی بعضی از ماهیچه ها در هنگام کوشش برای حرکت دادن عضلات دیگر گردد (synkinesis) - برای مثال، وقتی لبخند می زنید، چشم در سمت آسیب دیده ممکن است بسته گردد.
• کوری جزئی یا کامل چشم که به علت خشکی بیش از حد و خراشیدگی پوشش محافظ شفاف چشم (قرنیه) بسته نمی گردد.

تشخیص

آزمایش خاصی برای فلج بل وجود ندارد. پزشک به صورت شما نگاه می نماید و از شما می خواهد با بستن چشم ها، بالا بردن ابرو، نشان دادن دندان ها و اخم کردن و سایر حرکات، عضلات صورت تان را حرکت دهید.

سایر شرایط - مانند سکته مغزی، عفونت ها، بیماری لایم و تومور ها - می توانند باعث ضعف عضلات صورت شوند که شبیه فلج بل است. اگر علت علائم شما معین نباشد، پزشک ممکن است آزمایش های دیگری را توصیه کند، از جمله:

• الکترومیوگرافی (EMG). این آزمایش می تواند وجود آسیب عصبی را تایید نموده و شدت آن را معین کند. EMG فعالیت الکتریکی عضله را در پاسخ به تحریک و ماهیت و سرعت راهنمایی تکانه های الکتریکی در طول عصب میزان گیری می نماید.
• اسکن تصویربرداری تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا توموگرافی کامپیوتری (CT) ممکن است برای رد سایر منابع احتمالی فشار روی عصب صورت، مانند تومور یا شکستگی جمجمه، مورد احتیاج باشد.

درمان

بیشتر افراد مبتلا به فلج بل به طور کامل بهبود می یابند - با یا بدون درمان. هیچ درمان یکسانی برای فلج بل وجود ندارد، اما پزشک ممکن است دارو ها یا فیزیوتراپی را برای یاری به سرعت بخشیدن به بهبودی پیشنهاد کند. جراحی به ندرت یک گزینه برای فلج بل است.

دارو ها

دارو های رایج مورد استفاده برای درمان فلج بل عبارتند از:

• کورتیکواستروئید ها، مانند پردنیزون، عوامل ضد التهابی قوی هستند. اگر آن ها بتوانند تورم عصب صورت را کاهش دهند، راحت تر در راهرو استخوانی اطراف آن قرار می گیرد. اگر کورتیکواستروئید ها در عرض چند روز پس از آغاز علائم آغاز شوند، ممکن است برترین کار را داشته باشند.
• دارو های ضد ویروسی نقش دارو های ضد ویروسی هنوز معین نشده است. دارو های ضد ویروسی به تنهایی هیچ فایده ای در مقایسه با دارونما نشان نداده اند. دارو های ضد ویروسی اضافه شده به استروئید ها احتمالاً برای بعضی از افراد مبتلا به فلج بل مفید هستند، اما این هنوز ثابت نشده است.

با این حال، با وجود این، والاسیکلوویر (Valtrex) یا آسیکلوویر (Zovirax) گاهی اوقات همراه با پردنیزون در افراد مبتلا به فلج شدید صورت تجویز می گردد.

فیزیوتراپی

ماهیچه های فلج می توانند منقبض و کوتاه شوند و باعث انقباضات دائمی شوند. یک فیزیوتراپ می تواند به شما یاد دهد که چگونه ماهیچه های صورت خود را ماساژ داده و تمرین دهید تا از بروز این مشکل جلوگیری کنید.

عمل جراحی

در گذشته از جراحی برطرف فشار برای کاهش فشار روی عصب صورت با باز کردن جهت استخوانی که عصب از آن عبور می نماید استفاده می شد. امروزه جراحی برطرف فشار توصیه نمی گردد. آسیب عصب صورت و کاهش شنوایی دائمی از خطرات احتمالی مرتبط با این جراحی هستند.

به ندرت ممکن است برای اصلاح مسائل پایدار عصب صورت به جراحی پلاستیک احتیاج باشد. بازسازی صورت یاری می نماید تا چهره یکنواخت تر به نظر برسد و ممکن است حرکت صورت را بازیابی کند. نمونه هایی از این نوع جراحی شامل لیفت ابرو، لیفت پلک، کاشت صورت و پیوند عصب می باشد. بعضی از روش ها، مانند لیفت ابرو، ممکن است پس از چندین سال احتیاج به تکرار داشته باشند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

درمان خانگی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• محافظت از چشم شما که به خوبی بسته نمی گردد. استفاده از قطره های چشمی روان نماینده در روز و پماد چشمی در شب به مرطوب نگه داشتن چشم یاری می نماید. استفاده از عینک یا عینک در طول روز و چسب چشم در شب می تواند از چشم شما در برابر خراشیدگی محافظت کند.
• مصرف مسکن های بدون نسخه. آسپرین، ایبوپروفن یا استامینوفن ممکن است به کاهش درد شما یاری کند.
• انجام تمرینات فیزیوتراپی ماساژ و ورزش صورت طبق توصیه فیزیوتراپیست ممکن است به شل شدن عضلات صورت شما یاری کند.