سرمایه گذاری سبز در نظام گردشگری؛ چالش ها و فرصت ها - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، گردشگری سبز مفهومی محبوب در میان گردشگران، سرمایه گذاران و سایر ذی نفعان بخش گردشگری در کشورهای در حال توسعه و پیشرفته است و با توجه به رواج گردشگری در سطح جهان، به سرعت در حال توسعه است.

توریستی سبز خدمات توریستی پایدار، سازگار با محیط زیست و مسئولیت اجتماعی را ارائه می دهد. در جهانی امروز، سرمایه گذاری های سازگار با محیط زیست موضوع مهم و مورد بحث توریستان و سرمایه گذاران است و با انتخاب روز جهانی توریستی 27 سپتامبر (5 مهرماه) در کانون توجه قرار گرفته است.

متناسب با آن در ایران نیز شعار ملی برای گرامیداشت این ایام، سفر به فردای ایران با توریستی و سرمایه گذاری سبز انتخاب شده است؛ بر این اساس سه محور سرمایه گذاری بر افراد، زمین و رفاه (PPP) اهمیت دارد.

ارشک مسائلی عضو هیئت علمی گروه پژوهشی توریستی پژوهشگاه میراث فرهنگی در یادداشتی به این موضوع در حوزه سرمایه گذاری سبز در نظام توریستی پرداخته و نوشته: به طور کلی سرمایه گذاری، زمانی سبز خواهد بود که کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و آلاینده های هوایی را در پی داشته باشد.

در واقع نگاه سرمایه گذاری سبز، میان نسلی و آینده نگر است؛ بنابراین کاهش هزینه های آلایندگی را دنبال می نماید. صندوق بین المللی پول (IMF) به این مقوله از دو زاویه عرضه و تقاضا می پردازد.

در بخش عرضه تأمین انرژی با آلایندگی پایین و افزایش بهره وری در مصرف انرژی و به تبع آن کاهش کربن تولیدشده می پردازد.

در بخش تقاضا نیز با فرهنگ سازی، سرمایه گذاری سبز را به منظور توسعه پایدار، کاهش اثرات منفی بر محیط زیست و افزایش رفاه اجتماعی و مالی با نگاه مسئولانه حمایت گرا می بیند.

مسائلی بعلاوه چالش ها و فرصت های توریستی سبز را این چنین شرح داده است: صنعت توریستی با انبوهی از چالش ها و فرصت های مرتبط با توریستی پایدار روبرو است که این مشکل باید به وسیله سبز شدن این صنعت حل گردد.

از جمله این چالش ها انرژی و انتشار گازهای گلخانه ای (GHG Emissions)؛ مصرف آب (Water Consumption)؛ مدیریت زباله (waste Management)؛ از دست دادن تنوع زیستی (Biological Biodiversity) و مدیریت مؤثر میراث فرهنگی (Cultural Heritage) است.

فرصت های آن هم عبارتند از میزان و رشد بخش توریستی (growth of the sector) تغییر الگوهای مصرف کننده (changing consumer patterns) و پتانسیل پرداختن به توسعه محلی و کاهش فقر (local development and poverty reduction).

همان طور که ملاحظه می گردد؛ گازهای گلخانه ای، مصرف غیرکارای آب، مدیریت پسماند و زباله از عوامل اصلی است که توریستی انبوه در جهان ایجاد نموده است. نتیجه این توریستی انبوه می تواند به از دست دادن منابع (جاذبه ها) در میراث فرهنگی و طبیعی منجر گردد که از ابتدایی ترین خروجی آن توسعه ورود انسان ها (توریستان) به بافت زندگی سایر جانداران است که می تواند به از دست رفتن تنوع زیستی منجر گردد؛ اضافه بر ظرفیت ورود توریستان به میراث فرهنگی و تاریخی ملت ها نیز می تواند به تخریب میراث فرهنگی این کشورها منجر گردد.

از طرف دیگر با برقراری و مدیریت 5 مورد فوق، می توان ظرفیت پذیرایی توریستی را توسعه داد که خروجی آن علاوه بر توسعه توریستی در کشورها، ایجاد اشتغال و توسعه برای جامعه محلی است؛ در کنار آن، تغییرات 5 گانه فوق می تواند الگوی مصرفی و فرهنگی توریستان را تغییر دهد به نحوی که با توسعه پایدار هم راستا باشد.

در این یادداشت راهکارهای سرمایه گذاری سبز در توریستی نیز ذکر شده است. در بخش تقاضا؛ باید ایجاد فرهنگ مسئولیت اجتماعی بین توریستان و مردم محلی مورد توجه واقع گردد در بخش عرضه هم سرمایه گذاری با ایجاد تأسیسات توریستی از جمله هتل ها، مراکز تفریحی و تفریح و منطقه ها توریستی با استفاده از تکنولوژی آلاینده پایین نظیر برق آبی، برق بادی، برق خورشیدی، برق از گرمایش زمین گرمایی و … و مدیریت کارای منابع آبی.

حمل و نقل با استفاده از حمل و نقل عمومی برقی، مترو، خودروهای برقی و هیبریدی و.... و ایجاد مسیرهای دوچرخه سواری و پیاده روی در منطقه ها توریست پذیر و مرکزی شهرها می بایست مورد توجه باشد.