مدیریت بحران مسائل و ضرورت های تازه - وبلاگ ماکارون

به گزارش وبلاگ ماکارون، انتها دغدغه جان در تند شدن خیز سوم کرونا در ایران بر نگرانی از نان پیشی گرفت وطرح جامـع مدیریت هوشمند محـدودیـت ها از اول آذرماه اجرایی شد.

روشن است که هیچ نهاد حاکمیتی، هیچ نهاد مدنی و هیچ یک از شهروندان نمی توانند در اوج گیری ابتلا و مرگ انسان هایی که تمامی جامعه را در هراس و سوگ فرو می برد بی تفاوت باشند و به بالا رفتن اعداد و ارقام عادت نمایند. نه می توان سویه عادی سازی را در مقابله با این بحران پیش گرفت و نه می توان با هراس افکنی چرخه اپیدمی را متوقف کرد.

باید گامی عملی در مدیریت بحران و کاستن از زنجیره ابتلا به ویروس برداشت و نزدیک شدن به طرحی جامع و ملی را به فال نیک گرفت. البته شرط لازم برای موفقیت این طرح و هر طرح جامع و همه جانبه دیگر، ادراک مشترک از خطر و مشارکت و اشتراک مساعی همه دست اندرکاران اجرایی، نخبگان، نهادهای مدنی و عموم شهروندان است. جامعه اکنون با یک خطر ترکیبی روبرو است. خطر برآمده از ویروس کووید 19 و خطرهای ناشی از زمینه ها و پیامدهای اجتماعی، فرهنگی، مالی و حتی سیاسی آن. برای متوقف کردن خطری که در کمین سلامت جان انسان هاست باید به دور کردن همه آن مخاطرات دیگر همت گماشت. مدیریت بحران به ارتباطات بحران و اعتبار دادن و اعتبار یافتن مرجعیت های سیاسی و رسانه ای، مشارکت مؤثر نهادهای مدنی و مداخله همدلانه شهروندان احتیاج دارد.

به این اعتبار، مهم ترین عامل توفیق طرح جامع مدیریت هوشمند محدودیت ها توجه به ضرورت پذیرش تام و تمام شهروندان و مشارکت همگانی است. از اینجا به بعد است که نقش ارتباطات بحران برجسته تر می گردد و مسئولیت نهادهای رسمی، نهادهای مدنی و رسانه ها برای یاری به درک مشترک از خطر مشترک و اقدام مشترک اولویت می یابد. مهم ترین احتیاج در این ایام پیش رو فراهم آوردن زمینه هایی برای افزایش توانمندی در گفتن، شنیدن و به کار بستن در دو سوی نظام سیاسی و جامعه است. الزامات حکمروایی خوب و سرمایه اجتماعی در چنین شرایط دشواری بیش از همواره به چشم می خورد. بنابراین باید به سه ضرورت مهم هم در مدیریت بحران و هم در ارتباطات بحران اهتمام ورزید.

تقویت داوری قابل اعتماد برای ارزیابی سیاست ها و برنامه هایی که در پیش گرفته می گردد، اکنون خلأ مرجعیت های سیاسی و رسانه ای موانعی چشمگیر در این راهند. عرضه بسته های جامع سیاستی که در برگیرنده همه احتیاجها و نگرانی های مردم بخصوص گروه ها و طبقات آسیب پذیر جامعه باشد. مسأله ای که با غلبه غم نان و غصه معیشت حتی خطر ابتلا به کرونا هم برای بخش های بزرگی از جامعه را پذیرفتنی می نماید. آموزش، توزیع دانش و مهارت افزایی: در شرایط خطیر کنونی، جامعه از سوی منابع پر شمار با داده ها، توصیه ها و هشدارهای متعارض و نادرست بمباران اطلاعاتی می گردد. بیش و پیش از هر چیز باید نظام ارتباطی و اطلاع رسانی بحران اصلاح و تجدید سازمان گردد. ضرورت هایی از این دست و هر الزامی دیگر احتیاج به روی آوردن دولت به سوی نهادهای تخصصی، حرفه ای و مدنی جامعه محور است.

*استاد ارتباطات

منبع: ایران